Gelukkig he’k mien tene’ nog
Uit Mededelingen, jrg. 48, 2023, nr. 3

Dur Joop Brons

A’j vroeger rokte’ – wie dee’ da’ nie’ – dan hoefde je nooit lang te zuuke’ nor ’n päkske sigarette’. D’r waore’ winkels zat die inkel rookwaor verkochte’. En nao slüttingstied hienge d’r genoeg automaote’ aon de büttemuur, compleet met opgepläkt wisselgeld. Dat was ien de tied dat vliegtuug ien de blauwe luch’ met hun ütlaotgasse’ nog Roxy konde’ schrieve’. Peter Stuyvesant was dan net wer te lang vur de beperkte houdbaorheid van de luchreclame. Ien iedere straot ha’j wel ’n sigarettewinkel: allinnig al op de grens van de Helmichstraot en de Vierakkerstraot ko’j d’r al drie viende’: Thé Pruyn, Thebes en Scheepers. Winkels zonder toekoms’, zeker toen dokter Meinsma, die zake’ begon üt te roke’. Vur de jeugd: Meinsma was de Johan Vollebroek van toen.

Ik zou nog wel ’s wille’ winkele’ ien dat Huusse’ van ’t midde’ van de vurrige eeuw. Met meer bakkers dan d’r tegeswoordig kappers ien ’t centrum zitte’. D’r waore’ sowieso meer winkels, die stuk vur stuk weinig rümte nodig hadde’. Nim de Bugter: meubelhandel ien ’n winkel die ien mien herinnering net iets gròtter was dan ’n dursnee hüskamer. Winkels ok, die op zondag altoos dich’ zaote’. Plus natuurlik iedere dag van kwart over twaolf tot kwart over één, vur ’t wärm ète’. Die slüttingstied was ok mar betrekkelik: je kon bej iedereen wel achteröm.

 Huusse’ had nog ’n eige’ Bijenkorf, nève’ bakker Stam op de plèk wor laoter de Hema, ’t Postkantoor en de apotheek hebbe’ gezète’. Wat te dinke’ van de Lama (vur Setter Set nylons)? Of de leerwinkel van Thijs Kersten wor je zaodels kon laote’ make’.

Mor ’t gròtste wonder van die tied zag ik bej de schoenewinkel van Hüsman, ien gròtte ’n fractie van de winkel van vandaag de dag. Mien opa was weliswaor schoenmaker, mor as d’r nejje schoen’ gekocht moste’ worde’ dan gieng je toch nor vaoder en zoon Hüsman. Dor stoeng ’n magisch apparaot ien de zaak: ’n käsje wor je de voete’ ien kon stèke’. En dan ko’j aon de bovekant van da’ käsje dwars dur de schoene’ hin kieke’. Je zag dan op ’n gruun beeld precies hoeveul rümte de tene’ nog overhadde’ – of hoeveul ze tekort kwame’.  Dat deeje’ ze daor met röntgenstraole’, waor toen nog niemand van had gehörd. Onbekend met alle straolingsgevaore’ gieng ik telkes opnèj kieke’ nor de bötjes van mien tene’. Ter geruststelling van de naozaote’ van Kees Hüsman: alle tene’ zitte’ d’r nao al die jaore’ nog steeds aon.

Wat te näöle’? Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.