Huusse’ op wiele’

Ik dink nog graag terug aon de tied da’j nie’ ins wis’ hoe je CO2 mos’ schrieve’. Da’j doch’ da’j met stikstof ’n carbidbus kon laote’ knalle’. Da’ was ’n tied dat d’r nog zwat gin wages ien Huusse’ reeje’. Ien de Doelen had gin mins ’n auto en ok op ’t Mariaplein, waor ik laoter wònde, stond d’r gin een. As op zondag de pastoor vur ’n ütverkoch’ hüs de mis las, ko’j de wage’ nog met gemak vur de deur parkiere’. Tegeswoordig ok wer, mor dat het ’n andere reeje’.
Ien die tied broch’ Teun Jeurisse’ ’t brood nog rond op ’n bakkersfiets met zo’n grote riete’ mand vurrop. Jan Bouwmeester kwam met perd en wage’ de mèllek rondbrenge’. Achterop zien kar stoenge’ de mèllekbusse’ met losse’ mèllek. Met ’n pientje wier dan hüs aon hüs ’n pänneke gevuld. Zo now en dan mocht ik as snotjong bej hum op de bok zitte’ um mee de ronde te doen. Ik hè’ mien eige’ wat staon te vergape’ as ’t hitje van Jan nejje hoefiezers kreeg aongemète’ bej de smederej van Jo Veenhüs. ‘Ondernemers’ as mien opa’s (schoenlapper en kleermaker) dochte’ niet aon ‘n auto. Ze hadde’ nie’ ins ’n fiets.Ien die tied wis’ je van zwat iedereen wie d’r ’n auto had. Jan Buurman, de grünteboer, ree’ zo’n dikke Amerikaonse slee. Zwart met wit. Da’ bu’k nooit vergète’, umdat die auto op ’n keer ’s nachs üt zien eige’ begon te tüttere’. D’r was kortslütting onder de motorkap ontstaon en de wage’ vloog ien de hens. ’t Hele Mariaplein stoeng ’s ien nachhemd nor de brand te kieke’. Jan Lamers, de bakker, had ok ’n auto. En gin kleintje: ’n rooie Opel bestel. Op zondag hiel’ ie de broodbak üt de achterbak en mochte’ d’r ’n paor blage’ achterien mee (ik ok) nor ’t bos. ’n Bos dat nog veul gròtter was dan de Paoterstuin en dat was al ’n heel oerwoud ien mien oge’.
Koos Hubers had ok ’n auto, waor ik wel ’ns ien moch’ meerejje’. Iets Amerikaons, ’t mèrk bu’k vergète’. Koos was de man van de Spar op de hoek van de Paoter Rijkenstraot en de Wijngaarden. Da’ was zo’n bietje de èrste zelfbediening ien Huusse’. Dat wil zegge’ da’j alles eiges kon pakke’. Ongekend. Je kon kieze’ üt koffie (bone’ of gemaole’) en thee. Niks honderddüzzend smake’. De wereld was nog ongecomplicierd. Trouwes met die zelfbediening viel ’t ok nog wel mee. Koos kwam ’t bükske met bestellinge’ thüs ophaole’ en broch’ daornao met zien auto de bòdschappe’ aon hüs. Zelfs op zondag as da’ nodig was. A’j ’t zo bekiek’ was Koos Albert Heijn en de Jumbo ien tied ver vurrüt