Lange häör
Dur Joop Brons
Uit Mededelingen, jrg. 46, 2021, nr. 1
Ers’ mor ‘s ’n leske ien moeilijk Huusses vur iedereen die ien deze daag nog meer hüswèèrk kan verdrage’. ’t Geet öm ’t klankverschil tussen hör, hur, heur en häör. Da’ is d’r nauwelijks en zeker niet vur ’n büttestaonder. Eén zinneke bring’ al wat meer duidelijkheid: Hör hur moeder ’s tekeergaon over heur häör. ’t Verschil tussen hur en heur is te schimmig um hier ien ’t kort üt te legge’. Mor eigenlijk geet ’t mien hier ien deze coronatied vurral öm häör, sinds de kapper soms wel en mor vurral duk nie’ bezoch’ kan worde’. ’t Probleem düt zich met name veur bej vròllie bej wie de ütgroei de lèèftied verraoi of bej wie de krulle’ nie’ vaneiges goed gaon zitte’. Dan dink ik grinnekend nog aon de tied, waorop zillie op zaoterdag met de krulspelde’ ien en ’n hoofddükske d’r overhin bòdschappe’ gienge’ doen, inkel öm d’r op zondag nìet vur gek bej te lope’. 
As ik dit schrief is mien eige’ häör ok al wèke’ aon knippe’ toe, mor umdat de fees’daag toch allang vörbej zien ma’k ik mien eige’ daor nie’ druk um. En da’ hè’k trouwes nog nooit gedaon. Ik bun twee keer van school gestuurd umdat ’n onderwiezer vond dat zien vette kuuf wel netjes was en mien lange häör nie’. En toen mien dienstplich’ aon ’t eind liep, wier ik dur ’n machtswellusteling (’n bunzing met strepe’) èrs’ nog nor de kapper gestuurd onder de bedreiging van ’n verlengde diensttied.
Toen ik nog ’n blaag was spölde de lengte van de häör gin rol. Nou ja, mien moeder vond da’k minstens ins ien de vier wèèk’ nor de kapper mos.
Je kon toen ien Huusse’ kieze’ üt ’n hele wis kappers – wat dat betref’ is d’r weinig veranderd. ’t Zand viel af: te ver en gin fiets. Mor dan ha’j nog Käöbeltje (bej de kerk), Kniest ien de Dokter Bosmansstraot, Dolfijn (as ’t over HVV mos’ gaon) en Martien van Aste’ ien de Langestraot. Bej die lèste kwam ik egòl. Niks afsprèke’: Gaon en wachte’ to’j aon de bört was. En de mond dichthouwe’. Da’ was ’n hele toer vur ’n kerlje as ik dat moeite had mè’ zwiege’. Zat ik wèr ’s te kwekke’, dan drääide Martien zich öm en legde zien vinger op zien mond en siste “Stttt” dur de salon. Hej bedoelde ’t goed, want as ik wèr kort opgeschore’ nor hüs gieng, dan kreeg ik ’n kaortje met lekkere rük mee. Van Boldoot of ‘onje klonje’. Je kon d’r niks mee, mor toch…
(Wat te näöle’?
