’t Hujje van de Foef
Dur Joop Brons
Uit Mededelingen, jrg. 47, 2022, nr. 1
D’r zien ien Huusse’ ’n hele wis minse’ die ’t wèrd zien um genümd te worde’. Eén daorvan is Eef Jeurissen. ’n Biezondere kèrl. Hej had ’n friettent, zo’n bietje op de plek waor now de oprit van de Mèèrt nor de Véérweg zit. Hej had d’r nogal moeite mee om sommige woorde’ ien één keer üt te sprèke’, um ’t zo mar ‘s te zegge’. En volges de overlèvering dankte hej daoraon ok zien bejnaam: de Foef. Eef was ’n groot liefhebber van voetbal en a’j hum op zondag vroeg: waor gao’j vammiddag nor toe, dan zei-tie: Nor foe-foe-foe-foeballe’. Vandaor dus.
Hej was overal vur ien. Eef was bej de geboorte van ’t georganisierd carnaval as lid van de Raod van Elf, ’n kleine zeuventig jaor geleeje’ toen de Kraonige Zwaone nog Foekepot hiette’. Ien die tied kwame’ zelfs de Elveraodsleeje’ nog verkleed nor ’t carnaval. En ok dat waore’ trouwes bekende Huussenaore’ ien die tied, zoas Lasje, Ton de Geit en Jaonus Klaosse’.
De tent van de Foef was ’t sociaol middelpunt van Huusse’, waor de nozems vur de deur stonde’ met of zonder ’n pötje bier. Waor met de kermis aon de ene kant de ‘keekewallek’ en aon de andere kant de swingmill stoeng. Ien die tied broch ik – overdags nog – de krant rond. Eef was ’n zwarte klant van mien. Hej kreeg ‘n krant en ien ruil daorveur kon ik mien eige’ strak ète’ aon de friet, met of zonder verkrümmelde frikandel.
Eef had gevül vur commercie. Zo verkocht ie ien de wienterdag, as de Strang was dichtgevrore’ (en da’gebeurde toendertied nog wel ‘s) wèrreme chocolaoj op ’t ies. En wel zoveul en vurral zolang, dat op ’n gegeve’ moment ’t ies smolt onder de hets van de heite kachel. Friettent en Eef zakte’ ien ’t waoter – gelukkig zonder verdere ongelukke’. Hej was trouwes ien ander opzich’ ok nog wel ‘s ’t slachtoffer. Dan wiere’ d’r kratte’ met lège fleskes bej hum achter de tent gestole’ vanwège ’t statiegeld.
Hej had dan wel gevül vur handel, mor met zien gevül vur netheid was ’t wat anders gesteld. Iedereen ien Huusse’ kan vertelle’ dat ie ien ’t frituurvet spejde um te zien of ’t vet al heit genoeg was. Jet van mien, die ien die tied ien de Helmichstraot bej Eef op kamers wônde, het nog ’n andere ervaring. Ze had vrej gebrük van de keuke’, mor had daor op zeker dag rümschoots de bük van vol. Ze zag dat ’t hujje van Eef ien de keuke’ op de vloer poepte. Eef nam ’t schotteslet en pakte ’t drölleke met de doek vast. De stront gieng ien de vullisbak en de schotteslet terug op ’t aonrech’. Ien de eigeste keuke’ waor ok ’t ètesgrej vur de friettent wier veurbereid.
De hygiënepliessie het nooit ’n bon geschreve’. Eef wel geschiedenis.
(Wat te näöle’?
