Zwemme’ ien ’t Gat van de Beer
Uit Mededelingen, jrg. 47, 2022, nr. 4
Dur Joop Brons
De hets was afgelope’ zommer meer dan hèvig. ’t Zweit gutste mien duk van de rug. Ik doch altoos dat 1959 ’n heit jaor was. Dat jaor waorien niet allinig de zon gedurig brien, mor ok tal van huus. Herinneringe’ zien onbetrouwbaor: de wärmste mònd was dat jaor juli, met gemiddeld iets meer dan 18 graode’. En trouwes: niet héél Huusse’ brien af.
Tegeswoordig he’j allemòl ’n ieskas’ en ’n diepvries um te overlève’ onder tropische umstandighede’. Hoe gieng dat vroeger? Bèj ons thüs hadde’ we ’n kelder die ütkoms’ bood. Mor die luxe had lang niet iedereen. Mien oma mos’ ’t stelle’ met ’n käsje op de binnenplaots. Die kast hieng ien de schaduw en had durrekes van fien gaos um de vliege’ op afstand te houwe’. ‘Wie zich niet wit te behelpe’, is niet wärd dat ie lèèf’,’ zei ze dan.
Mor 1959 was ok ’n jaor waorien wèj duk ien ’t zwembad zaote’. De Grote Bloem, ’n natuurbad aon de diek richting Angere’. De entree zal niet veul meer zien gewès’ dan ’n dubbeltje, te betaole bej de vrouw van badmeester Herman ‘de Beer’ Nijenhüs. Zej zat achter ’t loket van ’t hoofdgebouw. Dat klink bèter dan wat ’t was: ’t was ’t gròtste hok van de noodvurziening aon de Bloem. Herman lette ondertusse’ op of je bove’ waoter kon blieve’. Zwemdiploma’s waore’ d’r nauwelijk. Ik leerde mien eige’ zwemme’ ien de kül achterien ’t twidde bad. En toen ik dat eenmaol kon, sprong ik ien ’t darde bad. Want as Herman je d’r dan niet meteen üthòlde was je geslaagd vur A tot en met Z. ’n Biezonder bad: af en toe gemengd, duk voor jongens en meisjes apart en één keer ien de wèèk mocht d’r niemand komme’. Dan zwomme’ de paoters, nota bene in ’t Domineeswaoter zoas de Bloem ok wier genümd.
Ik mos d’r aon dinke’ toen ik ’n paor wèèke’ geleeje nog ’s rond de Bloem liep. Ik was op zoek nor ’t Gat van Hüsman, waorover ien de krant wier bericht. Ik had d’r nog nooit van gehörd. De visse’ konde’ daor kieze’ tusse’ luch’- of stofhappe’, dus hielpe’ hengelsporters van Sint Petrus de beeste’-ien-nood nor mien ouwe zwemwaoter. Zeg mor ’t Gat van de Beer. Ik wit nog steeds niet wie Hüsman is, mor wat ik daor zag was de hel vur visse’. Modder, dooie karpers en alle soorte’ vogels die ’t op de leste overlèvende visse’ hadde’ vurzien. En gin Hüsman te zien.
Wat te näöle’?
 |
 |
 |