’t Huusses lief
Dör: Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 36, nummer 4, 2011
’n Mins het veul onderdeile’ waorvan je amper wit waor ze heure’ te zitte’. Van ’n gajjer ku’j nog vermoede’ dat ie op de plèk van ’t gevrèèt zit.
Maor hoe kuj now van de graot valle’ aj d’r niet ins op kun staon.
En hoe gaoj op de hükke’ zitte’? Now is d’r gelukkig gin mins ien heel Huusse’ dat medeen de hükke’ üt de kas’ wil gaon haole’ as ie op de hükke’ (ok wel hükkes) mot gaon zitte’. ’t Zien ummers de hurken , ’n niet bestaond deil van ‘t lief. Hoe köm ’t dat ze ien Huusse’ sprèke’ van hükke? Dan dink mor wèr ’s aon ’t conservierende effek’ van ’t dialec’.Tweehonderd jaor terug spròk men nog van huiken ien ’t ABN. En ien Huusse’ wör de ui-klank duk ü. Zie brün, gebrük, schüns en sprütte’.
Mor wie dink met deze regel (ui wör ü) ’t Huusses dictee te kunne’ winne’ köm bedroge’ üt. Want d’r zien zwat meer ützonderinge’ dan ’t aontal gevalle’ dat die regel wel klop’.
Nim tuin, fluit, spuit en schuit. Met die leste ku’j mooi ’t schip iengaon, want ’t is welleswaor schuit, mor je èt beschüt.
Nog ’n paor valkülle’ vur ’t dictee ien november. De oe wör duk ’n u-klank, mor dan met ’n lange uu: Gruun, zuut en bruur. Lekker mekkelik, dink je dan.
Mor wat ducht ow dan van de volgende zin: Mien bruur krieg ’t zoer van dat gruunvoer.Terug nor de lichaamsdeile’. Aj de döppers of de lükke’ goed los hou, dan ku’j zien da’sommige schriefwieze’ simpel te herleie’ zien.
Zo is ’t gin gres, mor gräs.’t Klink’ ’t eigeste, mor gräs is gruuner dan gres, za’k mor zegge’.
Mor d’r is d’r straks niemand ien de zaol die ’n fout zal afstraffe’ met ’n schöp onder de klös of tege’ de knäök, zoda’j op moelepoten de deur üt mot.
En je hoef ow eige’ zeker nie’ ien de wiek geschote’ te vülle’, want die he’j helemòl nie’. En a’j dan toch vül wor’, dan he’j gewoon te smèrrig gemak…
(Wat te näöle’?
)