Wammòj?

Dör: Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 41, nummer 3, 2016

Huusses wör, zo wier mien les’ nog wer ’s gezeid, gezien as ’n luie taol. Iedere Huussenaor sloek de helf’ van de letters ien. Ik vur mien zie ’t nie’ direc’ as lui, mor erder as mèkkelik. ‘Wat mot je’ klink ok nog ’s ’n stuk onvriendelijker dan ‘wammòj - um alles nog ’s extreem same’ te trekke’. Bej ons wör’ de leste letter nooit ütgespraoke’ as ’t nie’ ech’ nodig is. En da’ gif bej alle wèrkwoorde’ waor ‘je’ achter köm vur büttestaonders raore dinge’ as: ha’j, mo’j en ku’j. En ok as wej ik of wej gebrükke’ sloeke’ we duk letters ien. Mo’k bejvurbeeld. Mor ka’k kan now nèt nie’. Dan zegge’ we toch mor liever kan’k.  

A’j da’ lui wil nümme’, dan mo’j da’ vurral doen. Ik vur mien zie’ ’t meer as: ’n goeie Huussenaor hèt aon ’n half woord zat.

Dat eigeste snelle taolgebrük zie’j ok bej ’t meervoud van sommige Huussese woorde’. Nim now hüs. Bej ons zegge’ ze: één hüs, twee huus en één dag, twee daag. Waor de res’ van Nederland ’t hele woord langer mik, make’ wej inkel de klank langer. Of we verandere’ die klank: één hond, twee hund. En um ’t nog wat iengewikkelder te make’, zien d’r ok ützonderinge’: Blaag kan ien inkelvoud en zonder klankverandering ok as meervoud worde’ gebrük. Mor… blage’ wör ok gezeid ien Huusse’. Vurral ien bepaold zinsverband, köm de snelle versie wer um de hoek kieke’: da’ hebbe’ blaag gedaon. Mor ’t is dan wer wel: blagewèrk. Je ziet ‘t: ’t Vèèrg’ zelfs flink noadinke’ dan taoltje van ons. Dus kom bej mien nie’ aon dat Huusses ’n luie taol is.

’t Lüster ève’ goed heel nauw ien Huusse’. De ene ui is de andere nie’. Nim now: de luie köster verrekte ’t um de vüste te gebrükke’ um te lujje.

En as we ’t over ui hebbe’, dan nümme’ we dat look.

 (Wat te näöle’? Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.) 

Eén hüs	Twee huus

)