Umdracht: fees’ van sträöisel en asperges
Uit Mededelingen, jrg. 47, 2022, nr. 3
Dur Joop Brons
Na afloop van de Umdracht ate’ wej ieder jaor asperges. Dat had niks met “Asperges Me” (’n gebed ien de kerk) te make’.
“t Kwam vurral umdat ’t einde van ’t aspergeseizoen en de Umdracht altoos sameviele’.
Bovendien waore’ asperges flink aon de prijs, dus d’r mos’ heel wat biezonders aon de hand zien as dat witte goud op taofel kwam.
En dat was die jaorlikse sacramentsprocessie ok ‘t geval. Ien mien herinnering scheen de zon alle jaore’.
Onbarmhartig zelfs.
En toch, al die kèrls ien ’t goeie pak en de vrouwe’ met ’n hüdje op.
Ik hè’ trouwes nooit goed begrepe’ wurrum de kerls ien de kerk wel hun pet of hoed af moste’ zette’ en de vrollie niet.
Jaorelang hè’k eiges meegelope’ ien de Umdracht.
As misdienaor, bej de welpe’ of met de verkennerèj. Ien die tied was ok al druk nève’ de kant, maor de mèrste minse’ liepe’ nog zingend en biddend mee.
Brüdjes waore’ d’r ien overvloed. Allemòl met ’n mändje vur de bük, goed gevuld met sträöisel dat riekelik ien de rondte wier gesträöid.
Op de bewaorschool (die naam moch’ je toen al niet gebrükke’) he’k eiges nog, onder leiding van de zusters Melitia en Makrina, heel wat deuze’ met sträöisel bej mekaor geknip’.
’t Was niet ütendelik nie’ vur niks ’n katholieke bewaorschool. De mèrste iendruk op mien miek de meziek die meeliep ien de Umdracht.
De Bietenrooiers as Sint Caecilia, Volharding, Sempre Crescendo, de verkennersband: d’r was volop van die gedrage’ meziek ien de straote’ van Huusse’, langzaam geblaoze’, helemòl passend bej ’t schrijdend lope’ van de deilnemers.
Met ’t lujje’ van de klokke, ’t geregeld afschiete’ van ’t gildekanon en de luch’ vol van wierook, hieng d’r ’n barre stichtelikke sfeer ien Huusse’.
De straote’ waore’ prachtig versierd. Beelde’, vaone’ en bloembäkskes. Mor ok echte minituintjes.
Koos Hofstèj was ien alle godsvroegte al bezig um grond op de stoepe’ te storte’, waorien dan hortensia’s en geraniums tijdelijk wiere’ gepòt.
Ien de Doele’ hienge aon weerszejje van de rame’ bamboestökskes waorien blümkes waore’ gestaoke’.
Ien de kerk stoenge’ d’r palmen op ’t altaor, die de mèrste minse’ toen allinnig nog mor kende’ van de Umdracht.
Palmen ien grote potte’ die ’t hele jaor deur beschut stonde’ ien de kas van Hofstèj aon de Loostraot.
Hoogmis, processie en dan nog ‘s ’n plechtig lof ien de kerk.
De hele plechtigheid duurde verèktes lang.
Maor gelukkig.
A’j thüs kwam was ’t tied vur asperges.
Wat te näöle’?
 |
| Kleuters met strooiselmandjes verlaten de kleuterschool, op weg naar de Umdracht, ca 1970 |