Kienderfantasie
Dör Joop Brons
Uit Medelingen Jaargang 38, nummer 3, 2013
Kiendere’ lève’ ien ’n ’n heel eige’ dinkwereldje. En da’s mor gelukkig ok. Ik kende iemand die tege’ zien eige’ blage’ had gezeid dat Sinterklaos mor ’n bedinksel was van grote minse’, inkel bedoeld um ’t kleine grut de leste wèèke’ van ’t jaor zuut te laote’ blieve’. “En ow cente’ ien de tes te kunne’ houwe’,” docht ik toen bej mien eige’. Zo’n opstelling vien’ ik now ’n vörm van kiendermishandeling, pure diefstal van de moiste tied üt de jeugd. Mor lao’k vurral vur mien eige’ praote’: ik koester die herinneringe’ aon 5 december as ’n kostbaore schat. Ok al leek die sinterklaos meer op ’n oom en verrèkte mien tante zich zwart te laote’ make’. De cadeautjes waore’ niet groot, mor ’t fees’ was büttegewoon.
’n Kiend lit zich de fantasie nie’ lich’ afpakke’. Ik hè’ ’n nichtje die ’n hele bank vol poppe’ stoeng te dirigiere’ as was ’t ’n kienderkoor. En wie ken d’r gin blage’ die zich ienbeelde’ dat ze tusse’ allemòl lèège döös ien ’n volle winkel speule’? De mottekis’ bej ons op zolder was altoos wer goed vur ’n verkleedpartej of ’n toneelstukske. En welk jöngske is nog nooit Johan Cruijff gewès’? Kiendere’ lève ien hun eige’ wereld en daor ku’j bèter mor heel zünnig op zien.
Soms zelfs is die fantasie te mooi um dur grote minse’ bedoch’ te worde’.
Zo reej ik ooit met mien dochter achterop de fiets over de Eldense Diek, die ze ien Elden trouwes de Huussese Diek nümme’. ‘t Kiend praotte de godganse weg honderdüt. Mor opins wier ’t heel stil acherop. Gek van pèèrde’ zag ze ’n hings’ ien de wei onderaon d’n diek. Mien was ’t bees’ ok al opgevalle’, al was ’t mor umdat de hings’ zo zichtbaor ‘hingstig’ was aj mor kon dinke’.
Mien dochter was dat opgewonde’ aonhangsel ok al opgevalle’.
“Wacht ’s ekkes papa,” zei ze. “Dat pèrd daor krieg ’n veule’.”
“Hoe kom je dor now wer bej?” vroeg ik d’r.
“Dat kuj toch zien”, was d’r eigewieze antwoord. “’t èrste peutje is d’r al üt.”
Wat te näöle’?