Sprütte’
Dör: Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 41, nummer 1, 2016
Waor vien’ je ien Huusse’ vandaag de dag nog ’n stukske sprütteland? Nèèrs mer. Hoogüt bej ’n volkstuinder. Misschien mor goed ok, want ’t plukke’ van sprütte’ was nie’ niks. Puur handwèrk! Ik had zelfs de stellige iendruk dat met de pluk wier gewach’ tot de snej dik op ’t land lag. En a’j de snej dan van de plant had afgeschöp’, zaote’ de sprütjes ok nog ’s met ’n flinke laag ies vasgevrore’ aon de plant. Met wante’ plukke’ gieng nie’, umda’j dan gin grip kreeg op de grünte. Dus stoeng je me’ tintelende vingers te blauwbekke’ op ’t land, want altoos wääide je de ieskouwe wiend um de ore’. Ik hè’ mien duk afgevraog’ wurrum d’r met de oogs’ nie’ wier gewach’ tot ’t däöide. Meugelik broch’ ’t grei bej bar weer meer op aon de veiling: ’t was ummers ’n wientergrünte.
De sprütte’ wiere’ nao de pluk ien jute zakke’ gedaon. En dan was je d’r nog niet klaor mee. Half Huusse’ kan d’r over meepraote’ hoe ien de wienterdag ’s aoves op de keuke’ de sprütte’ moste’ worde’ schòngemak’. Iedereen had wel familie, vriende’ of buurluj waor je vur ’n paor cente per veilingkisje kon aonschuuve’. Want schòngemakte sprütte brochte’ per kilo nog veul meer op. Dan ko’j aon taofel onder ’t wèrk lüstere’ nor de radio, of nor de stèrke verhaole’ die wiere’ opgedis’ dur de schònmaakploeg. En ondertusse’ verdween de keukenvloer onder ’n dik dek van sprüttegruun. Mor ’t wèrk was zeker nie’ ongezellig: de hele aovend wier d’r koffie iengeschud en a’j nor hüs gieng wis’ je alle nèjs van Huusse’. En a’j geluk had, hörde je ok nog wat bakke’. Altied keurige möpkes, want niemand hòlde ’t ien zien kop um aon de keuketaofel ’n smèrrige bak te vertelle’. D’r zaote’ ummers altied wel vrollie bej. En ok tillevisie miste je op die aovende’ nie’, zeker nie’ toen Nederland nog mor één net had.
Mor je kun je veurstelle’ dat d’r op zondag wel ’s vül dur deze of gene wier gekeke’ as d’r ’n kiend bej ’t wärm ète zei: “Ik lus’ gin sprütte’”. De blage’ moste’ ’s wete’ wat ’t vur erremoei ’t had gekos’ um die eigeste sprütte op taofel te kriege’.
(Wat te näöle’?
)